-
1 herauskommen
heraus|kommen1) ( zum Vorschein kommen)[aus etw] \herauskommen pojawić się [skądś]wieder \herauskommen znów się pojawić2) ( verlassen können)aus der Wohnung \herauskommen wyjść z mieszkania3) (fam: sich ergeben)bei den Verhandlungen ist kein greifbares Ergebnis herausgekommen negocjacje nie przyniosły [żadnych] konkretnych skutkówdas kommt dabei heraus, wenn... do tego dochodzi, gdy...das kommt aufs Gleiche heraus to na jedno wychodzi4) ( überwinden können)aus dem Staunen nicht \herauskommen nie posiadać się ze zdumieniaaus dem Lachen nicht \herauskommen nie móc powstrzymać śmiechu6) (fam: Publicity haben)[mit etw] groß \herauskommen ( fam) stać się bardzo popularnym [dzięki czemuś]8) (fam: bekannt werden) Schwindel: wyjść na jawes wird nichts \herauskommen nic się nie wydaes kam heraus, dass... okazało się, że...9) ( zur Sprache bringen)10) ( aus der Übung kommen) wyjść z wprawymit einem Buben \herauskommen wyjść z waletabei Tageslicht besser \herauskommen być lepiej widocznym w świetle dziennym -
2 wprawa
wprawa [fprava] fRoutine f, Übung fmieć wprawę w czymś in etw +dat geübt sein [ lub Übung haben]wyjść z wprawy aus der Übung kommendla wprawy übungshalber, zur Übung -
3 wprawa
z wprawą geschickt, routiniert;dla wprawy zur Übung
См. также в других словарях:
wyjść — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… … Słownik frazeologiczny
wyjść — dk, wyjśćjdę, wyjśćjdziesz, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli wychodzić ndk VIa, wyjśćdzę, wyjśćdzisz, wyjśćchodź, wyjśćdził 1. «opuścić jakieś miejsce, zwykle udając się dokądś, w jakimś celu» Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy. Wyjść… … Słownik języka polskiego
wprawa — Wyjść z wprawy zob. wyjść 19 … Słownik frazeologiczny
wychodzić — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… … Słownik frazeologiczny
wprawa — ż IV, CMs. wprawawie, blm 1. «biegłość w wykonywaniu czegoś nabyta doświadczeniem, ćwiczeniami; rutyna» Mieć wprawę w czymś. Grać, szyć, pisać na maszynie itp. z wielką wprawą. ◊ Dojść do wprawy, wyjść z wprawy «osiągnąć zręczność, umiejętność w… … Słownik języka polskiego
wprawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wprawawie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} biegłość w robieniu czegoś nabyta wskutek wielokrotnego powtarzania jakiejś czynności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nabrać wprawy w grze na pianinie. Rozmawiać dla wprawy w obcym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień